علیرضا کوثرنیا

بسم رب المستضعفین

انفاق یا اصلاح؟

الحمدلله که سال ١٣٩۶ با تمام فرازها و نشیب ها، تلخی ها و شیرینی ها به پایان رسید.
سال‌ جدید است و شروعی نو!

چه خوب است، به یاد کسانی‌ باشیم که توانایی تهیه لباس نو برای خانواده خود را ندارند.
آیا کسی به فکر آن ها هست؟
نکند مصداق آیه شریفه «أَرَأَیْتَ الَّذِی یُکَذِّبُ بِالدِّینِ فَذَٰلِکَ الَّذِی یَدُعُّ الْیَتِیمَ وَلَا یَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْکِینِ»[۱] باشیم.
اینجاست که با اعتقاد کامل به مبدأ و معاد، نماز خواندن، روزه گرفتن و انجام

اعمال عبادی دیگر هم جزو مکذبین دین به حساب می‌آییم.
حتی خدای متعال بعض نمازگزاران را سرزنش می‌کند؛ کسانی که علاوه بر سهل انگاری و ریا در عبادات خود، توجهی به مستضعفین و محرومیت آنان از ضروریات زندگی ندارند.

چه زیباست اگر با اندک هزینه‌ای لااقل برای یک کودک لباس تهیه و او را خوشحال کرد.
مشکل سال ٩٧ با انفاق مردم دلسوز رفع می‌شود، نوروز های آینده چطور؟ اعیاد دیگر چطور؟
برای آن وقت هم باید کفش و لباس برای مستمندان خرید؟
مگر خیّرین ما چقدر توانایی پوشش این قشر آسیب پذیر را دارند؟
اصلا شاید از این طبقه کسی پیدا شود که «یَحْسَبُهُمُ الْجَاهِلُ أَغْنِیَاءَ مِنَ التَّعَفُّفِ»[۲].

چند قدم به عقب باز میگردیم، باید ریشه را پیدا کرد که چرا در جامعه ما فقر تولید می‌شود؟
دیوار مهربانی، کمپین کودکان کار و کارهای ارزشمند دیگر از این قبیل برای این تعداد خانواده های نیازمند کافی نیست.

نظام اقتصادی فعلی که باعث ایجاد شکاف طبقاتی شده باید از بین برود، معاملات و تبادلاتی که مسئولیتش پروش فقر است، اسلامی نبوده و به حکم دین باید زائل شود.
علاوه بر کمک های جزئی مثل کمک به همسایگان و فقرا که وظیفه هر مؤمنی است، سزاوار است با سردمداران فساد، مروّجین اشرافی‌گری و آخذین حقوق‌های نجومی برخورد و با مطالعه منابع اصیل اسلامی و بازگشت به اسلام ناب محمدی، سیستم اقتصادی مورد نظر اسلام، استنباط و به کار گرفته شود.
به امید روزی که جامعهٔ بی طبقه را تجربه کنیم، ان شاء الله؛
«إِنَّ مَوْعِدَهُمُ الصُّبْحُ أَلَیْسَ الصُّبْحُ بِقَرِیبٍ»[۳]

• علیرضا کوثرنیا

1. سوره مبارکه ماعون – آیات شریفه ٣-١
2. سوره مبارکه بقره – آیه شریفه ٢٧٣
3. سوره مبارکه هود – آیه شریفه ٨١