سال ۱۳۹۵، هم در ابتدا و هم در انتها مزین و منور به نام حضرت زهرا (علیهاالسلام) است و میلاد آن دردانه‌ی پیامبر اعظم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) دو بار در تقویم سال جدید، خودنمایی می‌کند. به همین دلیل «شاید در ذهن بعضی میگذشت که ترجیح دارد که شعار امسال یک شعار فرهنگی باشد، یا یک شعار اخلاقی باشد»[۱][۲] تا بتوان به برخی معضلات و مشکلات فرهنگی و اخلاقیِ جامعه، پرداخت و از این نامگذاری، در جهت حل آنها بهره برد. «لکن با توجّه به مجموعه‌ی مسائل کشور به نظر رسید امسال هم مثل چند سال دیگرِ قبل از این، شعار سال را که باید به‌صورت گفتمانی در میان مردم و افکار عمومی کشور رواج پیدا کند، یک شعار اقتصادی قرار بدهیم.»اهمیت اقتصاد و تامین معیشت مردم از منظر حکومت اسلامی، از نامگذاری پیاپی سالهای اخیر قابل درک است. نگاهی به آموزه‌های دینی هم نشان می‌دهد که مسایل اقتصادی، جایگاه بسیار مهمی دارد و شایسته‌ی توجه فراوان است. امام صادق(علیه السلام) درباره سلمان فارسى فرمودند: «با اینکه سلمان، فردى زاهد بود ولى مخارج سالیانه خود را تأمین مى‌کرد. از وى پرسیدند چرا چنین مى‌کنى شاید امروز یا فردا بمیرى؟ فرمود: چرا احتمال نمى‌دهید که شاید زنده بمانم، آن گونه که احتمال مى‌دهید بمیرم. مگر نمى دانید که نفس انسان اگر معیشتش تأمین نباشد در اضطراب و تشویش قرار مى‌گیرد، ولى اگر روزىِ او مرتب باشد آرامش خاطر مى‌یابد.»[۳]
بنابراین اگر اقتصاد و معیشت مردم، سر و سامان یابد، می‌توان امیدوار بود که بسیاری از مشکلات فرهنگی، اخلاقی و روانی جامعه هم التیام یابد و بستر مناسب‌تری برای تحقق دغدغه‌های فرهنگی، به وجود بیاید. امروز رکود حاکم بر اقتصاد کشور، قابل کتمان نیست و سختی گذران زندگی، بخش قابل توجهی از جامعه را آزار می‌دهد؛ و این موضوع، چیزی نیست که دغدغه‌ی حاکم اسلامی را در پی نداشته باشد؛ بنابراین لازم است فراتر از همه‌ی حرف‌ها و شعارهایی که برخی مسئولان دولتی دادند -و غالباً از حدّ سخنرانی‌ها و بخشنامه‌ها هم فراتر نرفت- با جدیت کامل به اجرا و عمل در عرصه‌ی اقتصاد مقاومتی روی آورد که در صورت تحقق، هم امید و طمع دشمن خبیث و عنود، قطع خواهد شد و هم آن‌چه ملت شریف ایران، لایق آن است محقق می‌شود.
به امید آن روز . . .

پی‌نوشت:

[۱] امام خامنه‌ای، اول فروردین ۱۳۹۵
[۲] همان
[۳] کافى، ج ۵، ص ۸۹