پیرو پایگاه پژوهشی تحلیلی پیرو
نهادی مانند مجلس خبرگان رهبری -به خودی‌خود و به دلیل وظایف تعریف‌شده‌ای که دارد- دارای جایگاهی عظیم و ارزشی والاست و همین امر هم سبب می‌شود تا عضویت در آن، برای اعضایش یک اعتبار و آبروی ویژه به دنبال داشته باشد.
اما مطلب قابل تامل و شگفت‌آور، در جایی است که برخی افراد خاص و والامقام به نهاد مهمی مثل مجلس خبرگان، اعتبار بدهند و سبب ارزش مضاعف آن شوند. به راستی مقام علمی و شخصیت معنوی یک شخص، باید در چه مرتبه و جایگاهی باشد که حضورش در مجلس خبرگان، سبب افزایش اعتبار و بالارفتن وزانت این مجلس شود؟
مرحوم آیت‌الله مشکینی از جمله‌ی همین افراد برجسته و کم‌نظیر بودند؛ به‌طوری که «ریاست آن روحانی پارسا بر مجلس خبرگان، حقاً مایه‌ی اعتبار و وزانت این مجلس بود و ضایعه‌ی فقدان ایشان کاملاً احساس می‌شود.»[۱]
امروز هم در میان علمای ربانی، هستند بزرگانی که بدلیل شخصیت و معنویت فوق‌العاده، حضورشان سبب تکریم و ترفیع مقام مجلس خبرگان می‌شود و «مجلس خبرگان از حضور آنها بهره‌مند می‌شود، نه آنها از حضور در مجلس خبرگان. امثال جناب آقای یزدی یا جناب آقای مصباح، کسانی هستند که وقتی در مجلس خبرگان حضور داشته باشند، مجلس وزانت بیشتری پیدا می‌کند. نبودن اینها در مجلس خبرگان، به اینها هیچ‌گونه ضرری نمی‌زند. بله، برای مجلس خبرگان نبودن اینها خسارت است.»[۲] چنین شخصیت‌هایی «رأی آوردن و نیاوردنشان، هیچ مِساسی[۳] به شخصیّت اینها پیدا نمی‌کند.»[۴]
دلیلش هم این است که «شخصیّت برجسته‌ی اشخاص به معنویّات آنها، به داشته‌های معنوی آنها، به سرمایه‌های معنوی آنها است»[۵] و پیروزنشدن در یک رقابت انتخاباتی، هیچ خدشه‌ای به شخصیت ارزنده‌ی آنها نمی‌زند . امید آن‌که قدر سرمایه‌های معنوی و ملی خود را بدانیم و حداکثر استفاده را از محضرشان ببریم و از بداخلاقی‌های دور از انتظار و شیطنت‌آمیز برای تخریب شخصیت‌های این چنینی، پرهیز کنیم.
پی‌نوشت:
[۱] امام خامنه‌ای، ۱۵شهریور ۱۳۸۶
[۲] امام خامنه‌ای، ۲۰ اسفند ۱۳۹۴
[۳] لطمه
[۴] امام خامنه‌ای، ۲۰ اسفند ۱۳۹۴
[۵] همان