بارزترین شاخصه ی حرکت انبیا دعوت به توحید و مبارزه با طاغوت بوده است، اما از دیرباز و خصوصا بعد از معصومین و در عصر غیبت قرائت های مختلفی از توحید و طاغوت وجود داشته و دارد، توحید و طاغوتی که در همین جامعه ی جهانی مسلمانان وجود دارد مختلف است، مثلا توحید و طاغوتی که جریان متحجر سلفی و وهابیت از آن دم می زنند چیزی جز تروریست های القاعده و داعش را به ارمغان نخواهد آورد که فقط خون و خون ریزی و کشتار از آن صادر می شود، و بسیار جالب اینکه این جریان های به ظاهر اسلامی با بزرگترین دشمنان اسلام که همان جریان صهیونیستی اسرائیلی و آمریکایی می باشد کاری ندارند چرا که قوام و حیات خود را در همدستی با آنان می بینند، و یا توحید و طاغوتی که بعضی از به اصطلاح مسلمانان منور الفکر که کافه و مسجد را کنار هم می خواهند و هیچ موضعی در قبال ظلم طاغوتیان نمی گیرند .گفتمان انقلاب اسلامی ایران حد وسط بین این دو جریان یعنی تحجر و خشک مقدس بازی و خود باختگی و غرب زدگی که مصداق بارز افراط و تفریط هستند می باشد، که در اوج بصیرت به همگرایی جریان های اصیل اسلامی ارج نهاده و طاغوتیان را رسوا ساخته است، اگر انسان تعریف درستی از عدل و ظلم نداشته باشد قطعا در شناخت جبهه حق و باطل اشتباه خواهد کرد، در گفتمان انقلاب اسلامی فرق است بین معاند و جاهل، برخورد با کسی که از روی علم و عناد دشمنی می کند و کسی که از روی کم اطلاعی و یا فریب خوردگی دشمنی می کند قاعدتا متفاوت خواهد بود، جواب معاندین مشت محکم است و جواب غافلین منطق و برهان، حال تشخیص جریان های معاند مستکبر از جریان های فریب خورده و جاهل، راهبردی ارزشمند خواهد بود.
با مبانی سکولار و لیبرال نمی شود اسلامی عمل کرد، بسیاری دچار نفاق درونی هستند ریش و عمامه ملاک و معیار مسلمانی نیست ظلم ستیزی و مبارزه با اشرافی گری شاخص ما است عده ای امثال جریان شیرازی ها اسلام را به یک سری مناسک مذهبی تقلیل داده اند و با تحجر و خشک مقدسی می خواهند مردم را در همان قرن اول هجری نگه دارند و کاری با جریان های حق و باطل عصر خود ندارند و یزید زمان را رها کرده و به یک سری برنامه های سخیف و توهین آلود که به دور از جایگاه تشیع بالنده است پرداخته اند و کاری که به درد امروز مسلمین بخورد را انجام نمی دهند، در این طرف ماجرا نیز شبهه روشنفکران پایتخت با خود باختگی در مقابل پیشرفت صنعتی و ژست های کاذب غربی ها ارزش های انسانی را به مزایده گذاشته اند و در عرصه های مختلف اعم از سیاسی، فرهنگی و اجتماعی، نتیجه ی عملکرد بد و نادرست مسئولین را نا کارآمد بودن مبانی اسلامی در اداره ی جامعه جلوه می دهند.